De vergeten kapper

Naarmate onze haren groeiden werd ook ons gezicht langer en zakte ons humeur naar een absoluut dieptepunt. ‘Als je haar maar goed zit’ werd gedurende de maandenlange sluiting van kapsalons en barbershops een beladen begrip. Nooit geweten dat je kapsel zoveel invloed kan uitoefenen op je gemoedstoestand. Zelf zat ik daar niet zo mee, dat de kappers dicht moesten blijven, want ik knip en kleur mijn haar al jarenlang zelf. Van een verknipt persoon tot zelf-made vrouw. Als iemand dat begin vorig jaar tegen mij had gezegd had ik het niet geloofd.

 

Vorige week steeg de nationale spanning met het uur: ‘Zouden de kappers open mogen?’ Uiteindelijk gevolgd door het demissionaire kabinetsbesluit: ‘Ja, op woensdag 3 maart mag het weer’. De telefoons stonden roodgloeiend en de computers met de knip- en kleurschema’s maakten overuren. De voor- en na-de-knipbeurt foto’s haalden zelfs de landelijke pers; wat een verschil hè? De opluchting was op de gezichten af te lezen; eindelijk geknipt en geschoren, alles tot in de (dode) puntjes verzorgd, we kunnen er weer tegenaan.

 

Het wel en wee van onze kapsels domineerde dagenlang het nieuws. Nooit eerder buitelden de verschillende zenders over elkaar heen om de primeur te hebben over het wel en wee van onze barbiers, coiffeurs, friseurs en hairstylisten. En hun ongeduldige clientèle. Onze haren werden een zaak van nationaal belang, nog versterkt door de directe connectie tussen onze haardracht en ons gevoel van welbevinden, die inmiddels wetenschappelijk lijkt te zijn vastgesteld.

 

Op het hoogtepunt van al deze haarkloverij piepte mijn mobiele telefoon. Het was een kort bericht. Eén befaamde ‘kapper’ zou de opening van onze kap-, knip- en scheersalons niet meer meemaken;  Chris Barber. Deze wereldberoemde jazztrombonist, orkestleider, componist en arrangeur overleed op 2 maart 2021, 90 jaar oud. Of Chris ooit een kappersschaar of tondeuse heeft beetgehouden waag ik te betwijfelen. Hoogstwaarschijnlijk had hij daar geen tijd voor. Hij had het veel te druk met muziek. Tot in 2019 leidde hij de Chris Barber Band; zijn optreden in 2013 in de Goudse Schouwburg ligt bij de Jazz- en Dixielandliefhebbers nog vers in het geheugen.

 

In 1959 had hij met zijn orkest zijn grootste hit: ‘Petite Fleur’. ‘Wild Cat Blues’ sierde de achterkant van de single. Vijftig jaar later, in 1999, stond ‘Petite Fleur’ nog in de Radio 2 top 2000 en ook aan het begin van onze eeuw verscheen deze song wederom diverse keren in die hitlijst, samen met ‘Ice Cream’. Meer dan 70 jaar lang heeft Barber zijn publiek laten genieten van Jazz, Dixieland en Blues. Voor iemand die op zijn 18-de een beschadigde trombone kocht een prestatie van wereldformaat.

 

Vlak vóór de uitbraak van Corona in Nederland, op 28 januari 2020 stond de hoogbejaarde Barber met zijn Big Chris Barber Band in het TivoliVredenburg Theater in Utrecht. Het zou zijn laatste optreden in Nederland worden, kort daarna trad hij terug als orkestleider. Zijn vorderende dementie liet werken niet meer toe.

 

Chris was het liefst in het harnas gestorven, daar durf ik mijn hand voor in het vuur te steken. Fameuze muzikanten die blijven optreden en genieten van het enthousiasme dat hun muziek losmaakt in hun publiek kunnen niet meer zonder hen. Zijn gezondheid maakte die wens onuitvoerbaar, ook als Corona hem niet in de weg had gestaan.

 

Gelukkig zullen we ook na Corona kunnen genieten van de vele prachtige jazz- en dixielandnummers van de Chris Barber Band die de traditie van Chris’ muziek voortzet onder leiding van Bob Hunt.

 

De media-interesse voor haardracht, gel, foam en lak is geluwd. Hopelijk komt er nu weer aandacht voor dát wat ons werkelijk bijeen brengt: muziek. Over 50 jaar, als wij al lang vergeten zijn hoeveel uitgroei we hadden en welke wonderlijke coupes ons ongelukkig maakten, zullen ‘Petite Feur’ en ‘Ice Cream’ nog steeds worden vertolkt. Nu ons haar weer goed zit en ons humeur met sprongen vooruit is gegaan durf ik op deze plaats, in het Gouds Dagblad en op mijn site, een welverdiende ode te brengen aan Chris Barber, door Corona bijna gedoemd om de media-geschiedenis in te gaan als de vergeten kapper.

Reageren op 'De vergeten kapper'? Stuur een mail naar marianne@coronkels.nl

Nóg een Coronkel lezen? Klik dan op deze link: Verhalen

De vergeten kapper werd als column gepubliceerd in het Gouds Dagblad op 7-3-2021